Els zorgt voor een stukje zon op de dag bij kwetsbare ouderen

Els Vercoulen is al 9 jaar gastdame bij VieCuri Medisch Centrum. De eerste vijf jaar op de afdeling Cardiologie en de laatste 4 jaar voor de afdeling Geriatrie. Ze bezoekt met name de kwetsbare ouderen, gaat of een gesprek met hen aan of doet een spelletje met ze. Verder doet ze spelletjes met de patiënten en als dit mogelijk is wandelt ze met ze of leest ze de krant voor.

Els vertelt dat ze het mooi vindt dat ze mensen een stukje zon op de dag kan geven . “Als je de hele tijd in het ziekenhuis ligt gebeurt erg weinig. Ik vind het erg mooi dat je ziet dat je iemand blij kunt maken. Sommigen hebben geen behoefte aan een gesprek. Dan zeg ik ‘oke dan ga ik weer’. Het mooie is dat dan vaak het gesprek begint”, vertelt ze met een glimlach.

“Je moet niet vergeten dat een mens niet zichzelf is als hij of zij ziek is”

Twee mooie voorbeelden

Els loopt de kamer van de patiënt binnen en zegt goedemorgen. “Ik stel mezelf voor en zo begin ik het gesprek. Laatst lag er een meneer van wie de verpleegkundigen zeiden dat ze niet wisten of hij zin had in een gesprek. Ik kwam met een lach binnen en hij werd meteen bij, dit was erg mooi om te zien. Je moet niet vergeten dat een mens niet zichzelf is als hij of zij ziek is.”

“Ze bedanken me dan ook, dat is echt een schouderklopje dat ik krijg”

“Een paar weken later liep ik bij een meneer de kamer binnen, hij was erg terughoudend. Ik zag een foto van zijn kleinkind en vroeg hem hierna. Hij begon te stralen en praatte heel trots over zijn kleinkind. Daarna vroeg ik hem naar zijn hobby’s en hier kwam een mooi gesprek uit. Het is zo bijzonder om te zien dat je het gesprek aangaat en je de mensen zo ziet opfleuren. Ze bedanken me dan ook, dat is echt een schouderklopje dat ik krijg. Als je in de put zit, is het fijn als iemand je er even uithaalt. Ik zie aan mensen dat ik dit vaak bij ze doe, dat is prachtig. Het draait niet om mij, maar om de patiënt. Daarom vraag ik persoonlijke dingen en daar komt een bijzonder gesprek uit.”

“Het draait niet om mij, maar om de patiënt”

Dementie

Het in gesprek gaan met ouderen met dementie viel Els in het begin zwaar: “Dit kost veel energie en het is echt wennen om met deze patiënten om te gaan. Ik gaf dit destijds aan en er werd door de verpleegkundigen voor gezorgd dat ik meer afwisseling kreeg en ook met mensen in gesprek ging die minder dement waren. Dit zorgde voor hele goede afwisseling en dat maakt het werk zo leuk. Er wordt goed geluisterd en er wordt iets mee gedaan als wij het aankaarten.”

“Een tijd geleden bezocht ik een aantal weken een mevrouw die dement was. Omdat ik haar elke week bezocht kreeg ik ook elke week hetzelfde verhaal te horen. Ze vond het fijn om haar verhaal te vertellen. Soms luisteren we samen naar oude muziek nummers. Je ziet ze helemaal opfleuren terwijl ze meezingen”, voegt ze toe.

“Ook op de afdeling geven verpleegkundige en voedingsassistenten me altijd het gevoel dat ik erbij hoor”

Erbij horen

Els vertelt dat de vrijwilligers onderling een erg goede band hebben: “We worden ontzettend goed behandeld, we worden overal bij betrokken. Er wordt goed met ons gecommuniceerd. Ook op de afdeling geven verpleegkundige en voedingsassistenten me altijd het gevoel dat ik erbij hoor.”

Voldaan

Het werk geeft Els voldoening en ze gaat met een goed  gevoel naar huis als ze iemand aan het lachen heeft gemaakt. “Het is heel dankbaar werk. Ik doe ik voor de medemens. Je gaat met een voldaan gevoel naar huis, je hebt iets voor een ander kunnen betekenen. Je biedt een luisterend oor en veel patiënten waarderen dit.”