'We proberen te zorgen dat mensen zich hier op hun gemak voelen.'

Niemand komt voor zijn of haar plezier op de oncologische dagbehandeling. Maar met extra zorg en aandacht willen verpleegkundigen en artsen zorgen dat iedereen zich hier op het gemak voelt. Oncologieverpleegkundige Lisanne Bergmans: “Sommige mensen verwachten alleen maar misselijk en moe in bed te liggen, maar er is hier zeker ook ruimte voor een lach en een goed gesprek.”

Inmiddels werkt Lisanne zo’n twee en een half jaar op de oncologische dagbehandeling. Haar dagelijkse werk bestaat uit het begeleiden van patiënten met kanker bij hun behandeling, meestal chemo- of immunotherapie. “Voorafgaand aan iedere behandeling gaan mensen naar de oncoloog en oncologieverpleegkundige. Ze krijgen alle benodigde informatie over de kuur en de gevolgen daarvan.” Als de behandeling start, melden mensen zich op de oncologische dagbehandeling. “Ook dan nemen we heel wat informatie met elkaar door. En ter geruststelling geven we de mensen ook altijd enkele telefoonnummers. Als mensen thuis met twijfels of vragen zitten, is er altijd iemand die ze kunnen bellen, ook ’s avonds en in het weekend. Patiënten en hun naasten staan er nooit alleen voor.”

Hoe gaat het écht?
Op de dagbehandeling nemen de oncologieverpleegkundigen de tijd om door te vragen hoe het nu écht met iemand gaat. “We vragen hoe de weken thuis tussen de kuren eruit zien. Of het verloop na elke kuur iedere keer hetzelfde is, of dat er bijwerkingen zijn. We proberen mensen het vertrouwen te geven dat ze het gesprek met ons durven aangaan.”
 
Vertrouwde gezicht
De meeste kuren worden één keer in de drie weken gegeven. Sommige mensen hebben wekelijks een behandeling. “Natuurlijk zijn mensen ernstig ziek, maar het is zeker niet alleen maar kommer en kwel. Dit is voor veel mensen een beladen afdeling waar veel vooroordelen over bestaan. Sommige patiënten verwachten alleen maar zwak en misselijk in bed te liggen. Dat is zeker niet altijd het geval! Sommige mensen verzwakken inderdaad, maar anderen merken er weinig van. En er wordt hier ook veel gelachen. Ons streven is dat de patiënt elke keer hetzelfde, vertrouwde gezicht ziet. Zo bouwen we in relatief korte tijd een band met elkaar op. We praten dan niet alleen over het ziek zijn, maar zeker ook over alledaagse dingen.”

Onderling veel begrip
Meestal zijn er meerdere patiënten samen op één kamer, ieder in een behandelstoel, vertelt Lisanne. “Ook onderling gaan de gesprekken lang niet altijd over kanker. Soms komen mensen uit hetzelfde dorp en schept dat direct een band. Een andere keer gaat het wel over hun ziekte en delen patiënten praktische tips. Je merkt dat ze elkaar echt willen helpen. Er heerst onderling ook veel begrip. Wil iemand liever niet praten, dan snapt de ander dat direct. Niets hoeft hier. Soms willen mensen rust en zitten ze liever alleen op een kamer.”

Lisanne Bergmans: ‘Natuurlijk zijn mensen ernstig ziek, maar het is zeker niet alleen maar kommer en kwel.’