Guillain-Barré syndroom

U heeft te horen gekregen dat u het Guillain-Barré syndroom (GBS) heeft. Uw arts heeft u hier al uitleg over gegeven. Hier kunt u alles nog eens rustig nalezen.

Het Guillain-Barré syndroom (GBS) is een aandoening van de zenuwen buiten het centrale zenuwstelsel: de motorische zenuwen die vanuit het ruggenmerg naar de spieren lopen en de gevoelszenuwen die van de huid, gewrichten en spieren naar het ruggenmerg gaan. Bij GBS is er sprake van spierzwakte of verlamming en vaak ook van gevoelsstoornissen zoals gevoelloosheid of tintelingen.

De ernst van de ziekte varieert van lichte verschijnselen tot een tijdelijke volledige verlamming waarbij ook ademhalingsspieren en aangezichtsspieren verlamd kunnen raken. De meeste patiënten herstellen weer.

GBS treedt op door een onbedoelde reactie van het eigen immuunsysteem. Ongeveer 70% van de mensen met GBS hebben in de weken voorafgaand aan het krachtverlies een gewone infectie zoals een verkoudheid, keelontsteking of diarree gehad. Het eigen afweermechanisme valt dan niet alleen de ziekmakende bacteriën of virussen aan, maar ook de zenuwen.

GBS is geen besmettelijke ziekte maar kan dus wel een gevolg zijn van een infectie. Waarom dit bij een kleine groep mensen gebeurt en bij anderen niet, is niet bekend.

GBS is geen erfelijke ziekte maar sommige mensen zijn mogelijk wat ‘vatbaarder’ om GBS te ontwikkelen.

De verschijnselen van GBS doen zich vrij plotseling voor en kunnen verergeren. GBS begint met spierzwakte (verlammingsverschijnselen), meestal in de benen. Vaak heeft men pijn in de rug of de benen. Meestal zijn er ook gevoelsstoornissen zoals gevoelloosheid, tintelingen of een ‘slapend’ gevoel. Zenuwpijn kan optreden.

Bij sommige patiënten met GBS is tijdelijk kunstmatige beademing nodig doordat de ademhalingsspieren zijn aangedaan. Soms kan kunstmatige voeding tijdelijk noodzakelijk zijn.

Het dieptepunt van de ziekte wordt binnen vier weken bereikt. Daarna begint het herstel. Volledig herstel is mogelijk.

Het is niet altijd eenvoudig om de diagnose GBS te stellen. Dit komt omdat de ziekte zich in verschillende vormen voordoet en de ernst van de verschijnselen sterk varieert. De ziektegeschiedenis en de bevindingen van het neurologisch onderzoek zijn belangrijk bij het stellen van de diagnose. De neuroloog zal onder meer de peesreflexen testen omdat deze verminderd zijn bij GBS. Vaak wordt het functioneren van de zenuwen onderzocht met een EMG onderzoek en wordt er een ruggenprik (lumbaalpunctie) verricht om het eiwit gehalte in het hersenvocht vast te stellen.

Bij verdenking op GBS wordt u opgenomen op de Brain Care Unit ter observatie van de klachten. De verpleegkundigen sluiten u aan op de bewakingsmonitor om hiermee uw vitale functies te kunnen observeren. Ook controleert hij/zij regelmatig de longcapaciteit en de spierkracht in onder andere uw ledematen.

Patiënten met veel zwakte worden meestal behandeld met immuunglobuline (menselijke afweerstoffen) via het infuus. Deze behandeling richt zich op het remmen van de ontstekingen in de zenuwen.

De meesten patiënten volgen in de herstelfase een revalidatieprogramma dat is samengesteld door het revalidatieteam. Vaak is er sprake van restverschijnselen zoals een verminderde conditie, vermoeidheid en pijnklachten, soms ook krachtverlies waardoor men moeite heeft met lopen.

De duur van de herstelfase varieert van weken tot maanden, maar ook na enkele jaren kan men nog verder herstellen.

Klik hier voor meer informatie over het Guillain-Barré syndroom.

Lees meer op de website van de Nederlandse Vereniging voor Neurologie.

Heeft u na het lezen van deze informatie nog vragen? Stel uw vragen tijdens het eerstvolgende bezoek of bel naar: