Verpleegkundigen Janine en Manouk: “Dan brengen we het terras toch gewoon naar mevrouw!”
We worden met zijn allen steeds ouder. Dit vraagt om meer aandacht voor ouderenzorg. De zorg voor kwetsbare ouderen is daarom ook één van de pijlers van VieCuri. Dit laten we niet alleen zien in onze zorg en bijdrage aan wetenschappelijk onderzoek, maar ook in andere aspecten van het ziekenhuis die rekening houden met de oudere patiënt. Vandaag, op de Internationale Dag van de Ouderen, delen we het hartverwarmende verhaal van twee verpleegkundigen met een mooie geste voor een oudere patiënte.
Iedere avond maakte mevrouw Canters uit Geldrop (89) haar gebruikelijke ronde van haar kamer op K3 naar het toilet en terug. Een verpleegkundige hielp haar dan uit bed en daar stond ze dan, steunend op haar rollator: “Gaan we op de joets? Naar het terras een borrel drinken?”, zei ze dan steeds. “Ze was altijd aan het dagdromen”, vertelt Janine. “Wat neem jij?”, vroeg ze me dan. Natuurlijk speelde ik mee. “Ik lust wel een wijntje en u?”. Ze sloot dan even haar ogen: “Ik neem er een lekker gebakje bij”, was dan haar antwoord. Het was echt haar genietmomentje van de dag.
Na een lange periode van opname en tegenslagen ging het op een gegeven moment weer beter met mevrouw Canters. Het ontslag naar revalidatiecentrum De Nieuwe Munt was in zicht. Mevrouw zou het heerlijk vinden om weer eens buiten te kunnen zitten. Janine zei tegen haar: “daar om de hoek is een terrasje”. “Ow, echt waar?! Dat ga ik doen”, zei mevrouw. Na de zoveelste fantasie over een terrasje bedachten Janine en Manouk het plan om het terrasje naar mevrouw te brengen. Die beruchte ochtend was het rustig en de normale werkzaamheden waren klaar.
Collega’s van de voeding schieten te hulp
Enthousiast werden er kastjes en koelkasten opengetrokken; op zoek naar attributen en lekkers voor bij de borrelplank. Het enthousiasme sloeg over op de voedingsassistenten die zich natuurlijk afvroegen wat er in hun keuken gaande was. Roggebrood, toastjes, opgerolde kipfilet, een stukje brie. Er kwam van alles tevoorschijn. De jus ging in een champagneglas en als ‘finishing touch’ werd een handdoekje over de arm gelegd als ware kelners.
Bijzonder
Onderweg naar mevrouw werd dit tafereel door de teamleider en collega’s opgemerkt. Het fototoestel werd erbij gepakt. Iedereen was het er over eens dat dit een bijzonder moment was.
“Welkom op uw terrasje!” riepen Janine en Manouk bij binnenkomst. Mevrouw Canters werd overvallen en had een paar keer uitleg nodig over wat er gaande was. Toen duidelijk werd dat dit terrasje speciaal voor haar geregeld was vond ze dit fantastisch.
Eet, eet, eet!
Mevrouw Canters is geen grote eter en houdt vooral van de gezelligheid dus “eet, eet, eet” zei ze tegen Janine en Manouk. Toen beide dames er bij kwamen zitten en hiervoor even hun mondmasker afdeden was het ‘geluksmomentje’ compleet. “Oh, wat fijn dat ik nu ook jullie gezichten zie!” zei mevrouw Canters. Alle collega’s die die dag aanwezig waren wilden natuurlijk ook even binnenkijken om de reactie van mevrouw gezien. Ook tegen hen zei ze “pak, pak, eet, eet.” Mevrouw Canters genoot zichtbaar van dit lieve gebaar en alle aandacht.
Onbewuste heldendaad
In mei eerder dit jaar werd dit mooie moment al op de sociale media geplaatst. Janine en Manouk waren nu degene die verrast en overvallen werden door de enorme hoeveelheid reacties hierop. “Wij houden er eigenlijk helemaal niet zo van om in de spotlights te staan”, vertelt Janine. “Wij deden gewoon iets leuks voor die mevrouw.” Dat dit zo massaal opgepakt en gewaardeerd zou worden, hadden ze nooit verwacht. “Ik was me daar helemaal niet van bewust, maar als je dan haar reactie ziet dan besef je wel van oh ja, kleine moeite voor mij maar voor haar zo waardevol. Dat is wel heel dankbaar”.