Het verhaal van Willem

“Ik merk dat het woord ‘kanker’ vaak een verlammend effect heeft op de mensen om me heen. Kanker hebben betekent helemaal niet altijd dat je doodgaat. De medische wereld kan inmiddels allerlei vormen van kanker genezen. Ook weten we steeds beter hoe we langer kunnen leven met kanker. Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat het leven doorgaat, ook mét kanker. Als kankerpatiënt kun je namelijk nog heel veel waardevolle dingen doen met je leven.

Op mijn vierde kreeg ik voor het eerst kanker. Daar hield ik een oogprothese aan over. Daarna volgden verschillende andere vormen van kanker en altijd kwam het weer goed. Tot een half jaar geleden. Toen kreeg ik te horen dat ik kanker heb in de weke delen van het lichaam. Dat betekent dat er kwaadaardige cellen zitten in mijn organen en botten. Jarenlang was ik kankerpatiënt, vocht ik tegen de ziekte en liep het goed af. Helaas is het deze keer niet meer te genezen en ben ik begonnen aan mijn laatste ronde.

Het vooruitzicht is niet fraai maar ik werk nog steeds, ik heb een rijk sociaal leven en ik ben actief in het verenigingsleven in Blerick en omstreken. Ik schrijf graag en sta regelmatig op het podium. Ik haal veel energie uit het verzinnen, repeteren en uitvoeren van voorstellingen. Het liefst stukken waarin veel humor zit verwerkt. Lachen is als vitamine voor je geest, in het bijzonder in tijden waarin het minder goed gaat.

Ik heb een aannemersbedrijf en ben altijd ondernemer geweest. In januari van dit jaar heb ik het directeurschap van het bedrijf overgedragen aan mijn zoon. Zo zal ik straks nog meer stapjes terug moeten doen. Ik voel steeds meer pijn in mijn lichaam, ik slaap slechter en ik heb daardoor minder energie. Ik word dagelijks geconfronteerd met de beperkingen die mijn ziekte met zich meebrengt, maar ik ben echt niet de hele dag bezig met mijn ziekte. Ik heb geweldige mensen om me heen waarmee ik uren kan kletsen en lachen. Ik heb zelfs een ‘kankerclub’ opgericht met twee vrienden van me die ook kanker hebben. We hebben het waanzinnig gezellig samen en de enige clubregel is: ‘je mag niet kankeren’.

Je kunt jezelf blijven afvragen: ‘waarom ik?’, maar daar schiet je niets mee op. Ik draai het om en zeg tegen mezelf: ‘ik heb al die jaren van mijn leven geluk gehad.’ Ik bekijk de situatie positief, met humor en leef mijn leven zoals ik altijd heb gedaan. Tot het moment dat het niet meer leefbaar is. Dat is wat mij betreft wanneer ik té veel pijn heb en niet meer voor mezelf kan zorgen. Op dat moment wil ik dat er euthanasie wordt gepleegd. Zo houd ik zelf de touwtjes in handen en dat vind ik een prettig idee. Ook wil ik niet het gevoel krijgen dat ik iemand tot last ben. Ik bespreek dit open en eerlijk met mijn kinderen en kleinkinderen en gelukkig hebben ze hier alle begrip voor.

Ik ben niet bang voor de dood. Ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde, maar wat dat precies is durf ik niet te zeggen. Mijn vrouw is tien jaar geleden onverwacht overleden. Ze was paranormaal begaafd en heeft me eens geleerd om te pendelen. Je houdt dan een puntvormig gewichtje vast en stelt vragen. Door het draaien van het gewichtje krijg je antwoorden. Ik pendel een paar keer per week en praat dan met mijn overleden vrouw. Ik vraag haar bijvoorbeeld om me te helpen slapen als ik niet in slaap kom. Of ik vraag haar om mijn pijn weg te nemen. Het helpt altijd. Mensen die in God of in Allah geloven noemen het misschien bidden. Een Boeddhist noemt het misschien mediteren. Ik weet niet wat het is maar het pendelen geeft me veel rust. Ik heb het gevoel dat mijn vrouw op me wacht en dat we binnenkort weer samen zullen zijn.

Als vader heb ik mijn kinderen willen meegeven dat waar de ene deur sluit, er altijd weer een andere deur opent. Alleen hebben we nauwelijks invloed op wanneer de deuren sluiten. Het kan plotseling gebeuren, zoals bij het overlijden van hun moeder. Het kan ook met een aanloop, zoals bij mij nu het geval is. Hoe een deur ook sluit, het is belangrijk om altijd weer door te gaan en om niet te blijven hangen in verdriet. Zoek elkaar op, praat met elkaar, maak samen plezier en lach. Zoals we hier aan de keukentafel soms tegen elkaar zeggen: ‘iddere daag zonder kaertje aan diene dieke tieën, is eine goije daag, oftewel: elke dag zonder kaartje aan je dikke teen, is een goede dag.”

Willem