Krabben

In deze digitale brochure vindt u de informatie die u kan helpen minder te krabben. Voor krabben uit gewoonte is een krabbeheersingsprogramma ontwikkeld. Bij het uitvoeren van dit programma krijgt u begeleiding. Deze brochure is ter aanvulling en ondersteuning van het programma.

Krabben is een reflex, een automatische reactie op jeuk. Krabben als automatische reactie op jeuk houdt altijd snel weer op en leidt bijna nooit tot verwondingen van de huid. Het automatisch als reflex krabben kan zich echter gaan uitbreiden. Dan is niet alleen jeuk maar bijvoorbeeld ook spreken over jeuk genoeg om te gaan krabben. Probeer het maar eens uit op een feestje; als u een tijd praat over jeuk dan ziet u allerlei mensen gaan krabben. Vaak weten ze niet eens dat ze dat doen.

Krabben heeft ook gevolgen. Sommige van die gevolgen zijn in de eerste instantie prettig, zoals vermindering van jeuk of een lekker gevoel. Andere gevolgen zijn minder prettig of zelfs erg vervelend. Zo is het bijvoorbeeld vervelend als anderen (partner, kinderen, ouders of vrienden) opmerkingen gaan maken. Ook is het heel vervelend als er door krabben wonden ontstaan. Niet alleen geeft dit bij genezing vaak extra jeuk, maar ook verslechtert de conditie van de huid (die meestal bij een huidaandoening toch al kwetsbaar is). Zo ontstaat er gemakkelijk een vicieuze cirkel:

Als u zich in zo’n vicieuze cirkel zit kan dit een probleem zijn. Krabben kan dan gewoontekrabben worden; dat betekent dat het krabben niet minder wordt als de jeuk afneemt. Voor krabben uit gewoonte is het krabbeheersingsprogramma ontwikkeld.

U moet zich allereerst goed realiseren dat dit programma behoorlijk zwaar is en veel inzet vergt. U kunt zichzelf afvragen “Waarom wil ik van het krabben af? Wil ik dit zelf of wil ik het omdat anderen dat willen? Iets doen omdat anderen dat willen is erg moeilijk. Als dit de enige reden is om van het krabben af te willen is het beter nog niet aan het programma te beginnen. Op het moment dat u zelf van het krabben af wilt kunt u het zware programma wellicht beter volhouden. Misschien hoopt u met dit programma te bereiken dat u nooit meer krabt. Helaas moeten we u dan teleurstellen. Iedereen krabt wel eens. Ook zult u later nog wel eens krabben. Bovendien moet u er rekening mee houden dat indien u een jeukende huidaandoening heeft u waarschijnlijk altijd iets meer krabt dan iemand zonder jeukende huidaandoening.

Het krabbeheersingsprogramma kent een aantal stappen:

Stap 1: hoe vaak krab ik nu?

Om te weten hoe u in het programma vordert is het belangrijk om te weten hoe vaak u nu krabt. Het vaststellen hiervan is een tijdrovende zaak en moet precies worden gedaan. Allereerst moet worden afgesproken wat “één keer krabben” inhoudt. De meeste mensen gebruiken het loskomen van de hand van de huid als aanduiding van een “krabeenheid”. U kunt op verschillende manieren noteren hoe vaak u krabt, bijvoorbeeld:

• Per dag(deel) of per uur
• In bepaalde van tevoren vastgestelde situaties
• Op een bepaald van tevoren vastgesteld deel van het lichaam

Als hulpmiddel kunt u hierbij een golfhorloge of een breiteller gebruiken. Een breiteller is te koop in handwerkzaken voor ongeveer 50 eurocent. Aan het eind van de dag kunt u het totaal aantal keren dat u heeft gekrabd noteren. Soms blijkt bij het registreren dat u pas achteraf, of helemaal niet, door heeft dat u krabt. U kunt uw partner, huisgenoot of iemand die u vaak ziet dan vragen om u bijvoorbeeld een week lang telkens attent te maken op het krabben. Het gaat er daarbij om dat u zich bewust wordt van het krabben en niet dat u er al mee stopt. Het is dan ook belangrijk dat diegene niet boos wordt, maar u op een vriendelijke manier er op attent maakt, bijvoorbeeld door te zeggen: “Weet je dat je krabt?”. Door het noteren van de gegevens bij “Mijn behandelplan”(zie bijlage 4) ziet u hoe uw situatie nu is en hoe deze in de loop van de behandeling verbetert.

Stap 2: Wat is mijn doel?

U weet nu hoe vaak u per dag krabt en u kunt u een doel gaan stellen. U kunt zich bijvoorbeeld als doel stellen om op een bepaalde tijd niet meer te krabben, of om in een bepaalde situatie niet meer te krabben of om op een deel van uw lichaam niet meer te krabben.

Bij keuze van uw doel moet u er op letten dat dit doel haalbaar is. Het is bijvoorbeeld niet reëel om als doel te stellen dat u nooit meer zult krabben. Alle mensen krabben namelijk wel eens en mensen met een jeukende aandoening altijd nog iets meer. Een doel is haalbaar als u de kans dat het gaat lukken schat op meer dan 5 procent. Zo kunt u bijvoorbeeld wel de wens hebben niet aan de huid van uw gezicht te krabben, maar als dit nu juist het gebied is waar u het meeste krabt, dan is het niet waarschijnlijk dat dit als eerste doel haalbaar is. In zulke gevallen is het beter om het programma als eerste toe te passen op een deel van het lichaam waar u minder vaak krabt.

Als u uw eerste doel heeft gekozen vult u dit in bij “mijn behandelplan”.

Stap 3: hoe ga ik dit doel bereiken?

U gaat nu zoeken naar gedrag dat u niet tegelijk met het krabben kunt uitvoeren. Het moet iets zijn dat u direct, altijd en overal kunt doen en een schade aan uzelf of anderen toebrengt. Bovendien moet het bij u passen. Dat betekent dat het vastpakken van een oorbel alleen in aanmerking komt als u altijd oorbellen draagt. Verder mag dit gedrag normaal functioneren van u niet in de weg staan. Gillen of met de vuist op tafel slaan (hoe aantrekkelijk misschien ook) zijn dus niet geschikt.

Enkele voorbeelden van gedragingen die niet tegelijk met krabben kunnen worden uitgevoerd zijn: draaien van bijvoorbeeld uw ring of oorbel, spelen met geld of knikkers in uw (broek)zak, uw vuisten ballen, uw wijsvinger tegen uw duim drukken of uw hand op uw schouder leggen.

Stap 4: ik oefen

Als u eenmaal voor een bepaald gedrag gekozen heeft, dan gaat u deze oefenen. Om te beginnen oefent u in de spreekkamer. Diegene die u begeleidt, gaat samen met u na of het gedrag er natuurlijk uitziet en of het gemakkelijk is uit te voeren. Eventuele problemen die u heeft kunt u dan ook bespreken. Soms zal uit het gesprek naar voren komen, dat u beter een ander gedrag kunt zoeken.

Vervolgens gaat u het gekozen gedrag thuis oefenen. Het is de bedoeling om het nieuwe gedrag zo veel mogelijk uit te voeren op het moment dat u normaal gesproken uit gewoonte ging krabben. Als dit lukt geef u zelf dan een schouderklopje, door bijvoorbeeld in uzelf te zeggen: goed gedaan! Het zal zeker niet altijd lukken, het krabben is immers een gewoonte. Dus geef de moed niet op! Ook als u pas naderhand merkt dat u gekrabd heeft, is het belangrijk dat u alsnog ook het nieuwe gedag uitvoert. Op die manier voert u de nieuwe handeling even vaak of vaker uit dan dat u krabt. Zo krijgt het nieuwe gedrag de kans een gewoonte te worden. De wonden als gevolg van het krabben kunnen dan beginnen te genezen.

Zoals eerder vermeld is het krabbeheersingsprogramma zwaar. Daarom is aanmoediging van groot belang voor u. Neem uw inspanningen niet als vanzelfsprekend aan. U doet u best en dat verdient waardering.

Als u vragen heeft over het krabbeheersingsprogramma, aarzel dan niet deze te stellen aan uw arts, maatschappelijk werker of verpleegkundige.

• Ziet u een typfout, een taalkundige fout, of heeft u moeite met de leesbaarheid?
• Ziet u teksten of afbeeldingen met auteursrechten die wij niet hebben vermeld?

Stuur een e-mail naar communicatie@viecuri.nl en we zoeken een passende oplossing.

Deze informatie is algemeen en geen behandeladvies. De informatie is ook geen vervanging van de afspraken die tussen patiënt en zorgverlener zijn gemaakt. VieCuri kan niet aansprakelijk worden gesteld voor schade als gevolg van mogelijke onjuistheden;