'We hebben laten zien dat we weten wat we moeten doen in crisistijd'

Ons ziekenhuis kent veel 'stille krachten'. Mensen die achter de schermen enorme bergen werk verzetten. Het zijn onmisbare schakels. Vandaag het verhaal van IJsbrand Schouten, voorzitter Raad van Bestuur VieCuri.

“Een stevige thuisbasis is essentieel om je werk goed te kunnen doen. Voor mij zijn mijn vrouw en twee kinderen die basis. Toen in maart 2020 duidelijk werd dat het coronavirus grote gevolgen ging hebben voor ons ziekenhuis, heb ik mijn gezin als eerste ingelicht. Ik vertelde hen dat papa het komende jaar heel weinig thuis zou zijn, en dat was ook zo. We hebben dag en nacht gewerkt om in te kunnen spelen op alle ontwikkelingen en om processen in goede banen te leiden. Nu er eindelijk een beetje ruimte ontstaat voor ontspanning, merk ik pas hoe intensief deze periode is geweest.

Het coronavirus raakte mij persoonlijk voor het eerst toen ik besmet werd in de eerste golf. Ik ben een paar dagen ziek geweest. Gelukkig vielen de gevolgen mee. In april 2020 werd mijn moeder opgenomen met hartfalen. Ze kwam terecht in een klein, provinciaal ziekenhuis en overleefde het helaas niet. Nog altijd spookt in mijn achterhoofd de vraag of het misschien anders zou zijn gegaan als er op dat moment geen coronavirus was. Misschien had ze dan geholpen kunnen worden in een ander, gespecialiseerd ziekenhuis. Je kunt dat natuurlijk nooit achterhalen maar toch blijft die gedachte aan me knagen. Het overlijden van mijn moeder was voor mij en mijn gezin het persoonlijke dieptepunt van de coronacrisis.

Ik kom uit Rotterdam en mijn vrouw uit Berkel en Rodenrijs. We zijn gaan samenwonen in Bergschenhoek, net boven Rotterdam. Onze kinderen zijn daar geboren en in 2010 zijn we naar Limburg verhuisd omdat ik in Zuid-Limburg ging werken. Mijn vrouw heeft twee paarden en is een grote natuurliefhebber dus toen we hoorden dat we in Limburg konden gaan wonen stond ze te juichen van blijdschap. We wonen vrij afgelegen in het buitengebied van Stramproy en als ik mijn voordeur uitloop sta ik al in het bos. Die omgeving ben ik het afgelopen anderhalf jaar nóg meer gaan waarderen omdat thuiskomen in de natuur ook meteen echte rust bracht.

Zowel werk als privé waren voor mij het afgelopen anderhalf jaar behoorlijk ingrijpend. Zoals zoveel collega’s in VieCuri ben ik toe aan een moment van rust en ontspanning. Moeheid omdat je hard hebt gewerkt kennen we natuurlijk allemaal. Maar als je zó lang zó hard werkt, ontstaat er een ander soort moeheid. In augustus heb ik drie weken vrij gepland en dan hoop ik eindelijk de rust te vinden waar we allemaal zo naar snakken.

Besturen in crisistijd is een behoorlijke uitdaging. Als bestuurder neem je ontzettend veel beslissingen, grote beslissingen. Het is prettig om daarover met anderen van gedachte te kunnen wisselen. Daarom ben ik blij met goede mensen om me heen, zoals mijn medebestuurder Nastasja Cornelissen.

Ik ben geen viroloog of IC-arts en heb geen glazen bol die me vertelt hoe het coronavirus zich de komende tijd ontwikkelt. Wél weet ik dat we wereldwijd, landelijk en binnen VieCuri al veel meer weten over het coronavirus dan in maart vorig jaar. We weten ook dat het virus niet zomaar verdwijnt. Het zal de komende jaren onderdeel zijn van ons leven, dus ook van onze zorg. Voor onze organisatie is het belangrijk dat we voorbereid zijn op nieuwe pieken. Ik wil dit zo inrichten dat het de reguliere zorg zo min mogelijk hindert. VieCuri heeft zich vanaf maart 2020 omgetoverd tot een geoliede crisisorganisatie, maar een crisisorganisatie is ontzettend intensief. Dat kunnen we niet eindeloos volhouden dus zoeken we naar een manier die ons de juiste coronazorg laat bieden, zonder dat we opnieuw in de crisisstand hoeven te schieten.

Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe waanzinnig trots ik ben op iedereen in ons ziekenhuis. We hebben allemaal op onze eigen manier een zware tijd achter de rug. Limburg stond lange tijd in de top vijf van regio’s met het hoogste aantal corona-besmettingen en dat vroeg veel van ons ziekenhuis. Ondanks alles was het ziekteverzuim binnen VieCuri veel lager dan in andere ziekenhuizen uit de regio. En in alle hectiek ontvingen we ook nog het internationale kwaliteitskeurmerk van Joint Commission International (JCI). We hebben laten zien dat we weten wat we moeten doen in crisistijd. De flexibiliteit, veerkracht en het doorzettingsvermogen van onze medewerkers is echt bewonderingswaardig.”