Henk Naus (75) herstelt van corona na negen weken IC en veertig dagen coma

Op zondagmiddag 9 maart gaat Henk Naus (75) uit Panningen samen met zijn vrouw Mariet op verjaardagsbezoek bij zijn oudste zus. Het coronavirus slaat die middag keihard toe: acht van de twaalf aanwezigen worden ziek, vijf krijgen er koorts, maar zijn niet kortademig. Thuisquarantaine en uitzieken volstaat. Eén persoon komt door de ziekte uiteindelijk te overlijden, één persoon belandt drie weken in het ziekenhuis, maar hoeft niet naar de IC en dan is er Henk. Henk wordt ernstig ziek: hij verblijft negen weken in het ziekenhuis, waarvan veertig dagen in een kunstmatige coma. Zijn vooruitzichten zijn slecht, maar Henk overleeft alles en werkt inmiddels hard en monter aan zijn herstel.

Vanaf half mei is Henk weer thuis, zeven kilo lichter. Hij heeft heel veel spierkracht verloren en moet dit geleidelijk aan terugwinnen. Begin juli vindt ons gesprek plaats met Henk en Mariet. Die ochtend is Henk op de fiets bij z’n fysiotherapeut geweest, waar hij tweemaal per week op toestellen oefent.

Vechter

Henk: “Een week na dat feestje werd ik ziek. Koorts, longontsteking, antibiotica, uitzieken, dat gaf de huisarts aan die langskwam. Het hielp niet echt, want een dag later lag ik met veertig graden koorts te ijlen in bed.” Mariet belde 112 en al snel kwam de ambulance om Henk naar VieCuri te brengen. Henk zelf weet niets meer van wat er die weken daarna gebeurde, Mariet is zijn geheugen: “Je kwam op de longafdeling terecht waar ze je hebben getest. Op de IC ben je daarna in slaap gebracht en aan de beademing gelegd. De ochtend daarna zei de longarts: “Uw man is zeer ernstig ziek. We doen er alles aan, maar de kans dat hij hieraan overlijdt is zeer reëel.’’ Henk: “Maar ja, toen kenden ze mij nog niet!” Mariet: “Dat was precies mijn reactie: “Onderschat u mijn man niet. Hij is een vechter, die geeft niet zomaar op.” 

Helikopter 

Tot 25 maart ligt Henk op de IC in VieCuri. Zijn situatie is ernstig, maar stabiel. In Noord-Limburg verergert de crisis ondertussen zodanig dat VieCuri patiënten moet gaan verplaatsen. Henk wordt die dag per helikopter naar het Medisch Centrum Twente in Enschede vervoerd. Henk: “Daar baalde ik stevig van. Maak je een keer een helikoptervlucht, ben je er helemaal niet bij.” Tot 14 april verblijft hij hier op de IC. Mariet: “Je leeft voortdurend in een roes, het overkomt je en je handelt daarnaar. We hebben drie zoons en zijn om beurten elke vrijdag naar Enschede gereden waar we dan even bij Henk konden zijn en een gesprekje hadden met de behandelende artsen en verpleegkundigen.” Op 14 april gaat Henk -nog steeds niet bij kennis- terug naar VieCuri, dit keer met een ambulancebus, samen met nog twee andere patiënten die elders in het noorden van Nederland zijn opgehaald. Een week later, ruim vijf weken nadat Henk in slaap is gebracht, krijgt Mariet telefoon: “We hebben uw man voorzichtig wakker gemaakt. U kunt hem bezoeken.” Het was mooi en emotioneel om elkaar weer in de ogen te kunnen kijken. De beademing werd langzaam terug- gedraaid, maar dat ging helaas niet goed. Henk kreeg bijna geen lucht binnen en kon niet slikken of slijm ophoesten. Een KNO-arts heeft toen meteen een andere canule (luchtpijpje) geplaatst, naast degene die er al zat, en dat werkte gelukkig wel goed. Henk gaat nu met stapjes vooruit. Hij moet al z’n spieren opnieuw leren gebruiken.

Stents 

Op 29 april voelt Henk een drukkende pijn op z’n borst en slaat alarm. Hij was al hartpatiënt, met zeven stents en een pacemaker. Met spoed wordt hij naar de hartkatheterisatie gebracht waar een cardioloog drie uur bezig is om twee nieuwe stents vlakbij z’n kransslagader te plaatsen. Henk: “Het was een risicovolle ingreep, de artsen zeiden naderhand dat ze razend snel moesten handelen. Gelukkig heeft dat goed uitgepakt.” Sinds 15 mei is Henk weer thuis, onder de goede zorg van Mariet, die overigens geen enkel symptoom van corona heeft gehad. Rustig en consequent werkt hij hier aan verder herstel. De thuiszorg hielp in het begin met het aantrekken van steunkousen en douchen. Maar dat kan Mariet ook, dus doet zij dit nu. Verder gaat het voorspoedig. Henk: “Wij zijn zeer dankbaar voor alle zorg die ik in VieCuri, maar ook in Enschede heb gekregen. En voor het medeleven van iedereen.” Mariet: “De buurt stond ons op te wachten toen Henk terugkwam. Iedereen wilde helpen. We hebben meer dan 160 kaarten gehad. Echt hartverwarmend.”