Waarover praten zij?

Niemandsland

Het zal de bezoekers van het Oncologiecentrum niet zijn ontgaan. En de bewoners van aanpalende afdelingen evenmin. Dat grote en groene vierkante veld, waarop jarenlang slechts 2 bonenstakige boompjes groeiden, is zichzelf niet meer.

We kennen deze buitenruimte als een groene mat waar niets, maar dan ook niets mee gebeurde. Je keek erop uit en je keek ernaar. Jaar in en jaar uit hetzelfde lied en refrein. Van onderen groen, soms wit en van boven zwart, grijs of blauw.

Gebruikt werd dit buitengebeuren niet. Noch door patiënten, noch door medewerkers. Hooguit werd het bekeken door deze en gene. En wat ze dan zagen was jaar in jaar uit hetzelfde lied en refrein. Van onderen groen, soms wit en van boven zwart, grijs of blauw.

Reuring

Ineens gebeurde er iets wat niet klopte. De ruimte was in bezit genomen door vreemde mensen. Er stond plots een tent. Er was een waslijn en aan die lijn hingen kleren. Wie waren het? Bouwvakkers, zwervers, passanten, krakers of patiënten voor wie VieCuri geen bed had?

De tongen raakten in beroering want de gemoederen waren verhit. De receptie en beveiliging werden gealarmeerd. De medewerkers van het oncologiecentrum kregen een spervuur aan vragen te verwerken. Het werd de hoogste tijd om de wereld te vertellen wat daar in die tot dan onbenutte buitenruimte stond te gebeuren.

Orangerie en tuin

Wel nu, op die plek verrijzen een orangerie en belevingstuin voor onze oncologische patiënten. Een stille en groene stek waar rust en ruimte regeren. Zonder gulle gevers hadden we dit nooit kunnen realiseren. Voorlopig is er nog geen sprake van stilte, rust en ruimte, want de bouwwerkzaamheden zijn in volle gang. Huis en tuin kunnen hopelijk vóór de zomervakantie worden ingewijd. Voorlopig alleen bedoeld voor patiënten van het oncologiecentrum. In de toekomst hopelijk ook voor patiënten van andere afdelingen.

Eindelijk zien bezoekers en bewoners een landschap dat in beweging is. Van de groene mat is niets meer te zien. Of de pierige boompjes het zullen redden weet ook God nog niet. Maar, er gebeurt van alles en nog wat. En er ontstaat het een en ander. Allemaal voor onze patiënten. Straks kan de buitenruimte worden betreden en zien we in de vier seizoenen de kleuren groen, wit, zwart, grijs of blauw. En alle tinten er tussenin.

Circus Engelbregt

Maar wie liet nu bij bezoekers en bewoners de emoties stromen en de tongen bewegen?  Dat is het kunstenaarscollectief ‘Engelbregt’. Zij willen de binnen- en de buitenwereld bij elkaar brengen. En dat doen ze vier seizoenen lang. Oh ja, ze willen prikkelen, blikken verruimen en vooral blijven verwonderen. Is uw nieuwsgierigheid gewekt? Binnenkort meer ...

Hoe kunt u de orangerie en belevingstuin steunen? Door een donatie te doen. Of door zelf een actie te organiseren. Helpt u mee? Lees meer over dit mooie doel.

Drs. Marion Titselaar, MSc, programmamanager oncologie